วันนี้วันพระเราไปทำบุญที่วัดกับแม่อีกตามเคยแต่พ่อไม่ได้ไปแก่ท้องเสีย แต่น้องสาวคนเล็กไปด้วยเพราะโรงเรียนหยุด (หุหุชอบล้อเล่นอีกแล้วลูกสาวคนเดียวของข้าพเจ้าเอง) ชอบคิดว่าตัวเองเป็นพี่สาว อะนะไม่อยากแก่
เดินออกมาไกลไปหน่อย สงสัยหมาที่วัดจำไม่ได้นึกว่าขโมย พากันเห่าใหญ่เลย ตายละหว่า เราทำให้หมาเห่า ขนาดนั้น ผู้เฒ่าผู้แก่ในศาลาคงชะแง้มองใครฟ่ะ ทำให้หมาเห่าอยู่ได้ เมื่อกี้ตูก็เดินผ่านมึงมาไม่รู้กี่ครั้งกี่หน งัยมาทำยังกะตูเป็นตัวประหลาดเห่ากันอยู่ได้ จะทำไงดีหว่าถ้าเดินกลับเข้าไปมันจะกัดเรามั้ยเนี๊ย มันสติฟั่นเฟื่อนไปแล้ววว เดี๋ยวก่อนดีกว่า รอให้มีใครขับรถเข้ามาก่อนค่อยเดินไปเผื่อจะเบนความสนใจของมันไปบ้าง ไอ้ลูกสาวก็เอาแต่นั่งเล่นอยู่ในรถไม่เอะใจมั่งงัยว่ามันเห่าอะไร ไม่ช่วยกันเลย พอจะเดินเข้าไปมันก็พากันเห่าอีก เลยต้องหันหน้าเดินตรงไปที่ศาสตายายหน้าวัดใกล้ๆ
" ตายายเจ้าขาหมามันเห่าหนู เพราะอะไรไม่รู้ หนูกลับไปไม่ได้ กลัวมันจะฟัดมันจะกัดจะขยำ โปรดช่วยหนูตาดำๆ ให้ หมามันหยุดเห่าที " ก็เลยถือโอกาสจุดธูปไหว้ตายายเลย เพราะตั้งแต่ศาสสร้างขึ้นมาได้ตอนมีงานกระถินที่วัดเมื่อเดือนที่แล้วยังไม่ได้มาไหว้เลย มีคนมาขอหวยเยอะด้วย รวมทั้งแม่ของข้าพเจ้าด้วย ในตอนนี้ข้าพเจ้าก็จะขอมั่ง แต่เป็นขอให้ หมาหยุดเห่าเสียที เจ้าคะ เห่าซะกลัวตัวเองเลยดีนะที่ไม่หอนด้วย ไอ้ยะห์ ทันใดนั้นเองก็เกิด ปาฎิหารขึ้นกับเรา ล้อเล่นแค่รถพระที่ออกไปรับบาตรที่โรงเรียนกลับมาแล้ว ก็เลยเป็นจังหวะที่เราจะอาศัยช่วงชุลมุนของหมากลับเข้าไปได้ เออเรื่องไม่เป็นเรื่องก็ เป็นเรื่องได้นิ ได้เวลาพอดี เดินไปที่รถทำเสียงปกติเรียกน้องสาวคนเล็กให้ไปที่ศาลาวัด
เพื่อทำบุญกัน เออแต่เดินผ่านมันไปมันไม่เห็นจะสนใจเลย เมื่อกี้เห่าซะ
