หมาเห่าตัวประหลาด

วันนี้วันพระเราไปทำบุญที่วัดกับแม่อีกตามเคยแต่พ่อไม่ได้ไปแก่ท้องเสีย แต่น้องสาวคนเล็กไปด้วยเพราะโรงเรียนหยุด (หุหุชอบล้อเล่นอีกแล้วลูกสาวคนเดียวของข้าพเจ้าเอง) ชอบคิดว่าตัวเองเป็นพี่สาว  อะนะไม่อยากแก่    

 

ไปเช้าเกินนั่งรอเวลาอยู่บนรถ แป็บหนึ่งก็เดินสำรวจวัดดูโน้นนี่นั้น เมื่อเช้าว่าจะเอากล้องประจำตัวติดรถมาด้วยแล้วแต่ก็ลืม   ดอกไม้ที่วัดปลูกไว้สวยงาม ที่รู้จักและไม่รู้จัก ดอกไม้ใบหญ้า ก็ทำให้เราเพลิดเพลินจนเดินเลยออกไปปากทางเข้า  ถ่ายจากกล้องมือถือ เอาก็ได้แบทตารี่ก็จะหมดแล้ว ไม่ได้สนใจจะเอามาด้วยหลอกมือถือ  เพราะเวลามาที่วัดทีไรไม่มีสัญญาณซะงั้นทั้งทั้งที่ ตรงอื่นมีแต่บริเวณวัดไม่เคยมี ขึ้น sos ตลอด ของค่าย อันดับสอง     อาศัยเอามาถ่ายรูปขณะรอพระ    เดินไปเจอดอกกระดาษหรือเฟื่องฟ้าสวยๆ  ดอกไม้อะไรไม่รู้  ลูกอะไรก็ไม่รู้น่าจะเป็นสมุนไพรที่ทางวัดเอามาปลูกไว้ ถ่ายเจ้าแมวน้อยด้วย  เสียดายน่าจะเอากล้องมานะ




           เดินออกมาไกลไปหน่อย สงสัยหมาที่วัดจำไม่ได้นึกว่าขโมย พากันเห่าใหญ่เลย  ตายละหว่า เราทำให้หมาเห่า ขนาดนั้น ผู้เฒ่าผู้แก่ในศาลาคงชะแง้มองใครฟ่ะ ทำให้หมาเห่าอยู่ได้   เมื่อกี้ตูก็เดินผ่านมึงมาไม่รู้กี่ครั้งกี่หน งัยมาทำยังกะตูเป็นตัวประหลาดเห่ากันอยู่ได้  จะทำไงดีหว่าถ้าเดินกลับเข้าไปมันจะกัดเรามั้ยเนี๊ย   มันสติฟั่นเฟื่อนไปแล้ววว   เดี๋ยวก่อนดีกว่า รอให้มีใครขับรถเข้ามาก่อนค่อยเดินไปเผื่อจะเบนความสนใจของมันไปบ้าง   ไอ้ลูกสาวก็เอาแต่นั่งเล่นอยู่ในรถไม่เอะใจมั่งงัยว่ามันเห่าอะไร ไม่ช่วยกันเลย  พอจะเดินเข้าไปมันก็พากันเห่าอีก  เลยต้องหันหน้าเดินตรงไปที่ศาสตายายหน้าวัดใกล้ๆ
  " ตายายเจ้าขาหมามันเห่าหนู เพราะอะไรไม่รู้ หนูกลับไปไม่ได้  กลัวมันจะฟัดมันจะกัดจะขยำ  โปรดช่วยหนูตาดำๆ ให้ หมามันหยุดเห่าที  "   ก็เลยถือโอกาสจุดธูปไหว้ตายายเลย เพราะตั้งแต่ศาสสร้างขึ้นมาได้ตอนมีงานกระถินที่วัดเมื่อเดือนที่แล้วยังไม่ได้มาไหว้เลย มีคนมาขอหวยเยอะด้วย รวมทั้งแม่ของข้าพเจ้าด้วย   ในตอนนี้ข้าพเจ้าก็จะขอมั่ง   แต่เป็นขอให้ หมาหยุดเห่าเสียที  เจ้าคะ    เห่าซะกลัวตัวเองเลยดีนะที่ไม่หอนด้วย   ไอ้ยะห์    ทันใดนั้นเองก็เกิด   ปาฎิหารขึ้นกับเรา    ล้อเล่นแค่รถพระที่ออกไปรับบาตรที่โรงเรียนกลับมาแล้ว   ก็เลยเป็นจังหวะที่เราจะอาศัยช่วงชุลมุนของหมากลับเข้าไปได้    เออเรื่องไม่เป็นเรื่องก็ เป็นเรื่องได้นิ    ได้เวลาพอดี เดินไปที่รถทำเสียงปกติเรียกน้องสาวคนเล็กให้ไปที่ศาลาวัด
เพื่อทำบุญกัน    เออแต่เดินผ่านมันไปมันไม่เห็นจะสนใจเลย  เมื่อกี้เห่าซะ

กรรมบังตา

เมื่อวานี้ท่องเน็ตไปตามประสา ลองพิมพ์คำว่า  รักษาอาการเสียงแหบ โอ้โห้เส้นผมบังภูเขาจริงทำไม่เราไม่เสิร์ทหาตั้งนานแล้ว  มันสามารถหายได้ พอมีกำลังใจและมีความหวังขึ้นมาบ้าง  แต่ว่าค่าใช้จ่ายแพงจัง
สี่หมื่ินถึงเจ็ดหมื่น แต่ไม่เป็นไรยังมีหวัง  ง่วงนอนจังต้องรักษาสุขภาพไปนอนก่อนดีกว่า

ถ่ายภาพบวชหมู่ถวายในหลวง

เมื่อวันที่  3-4   มีภาระกิจที่เพื่อนบ้านไหว้วานให้ไปถ่ายภาพงานบวชที่วัดเพราะพี่ชายเขาบวชแต่เป็นการบวชหมู่ ซึ่งจะมีบวชกันทุกปีอยู่แล้วเพื่อถวายในหลวงของเรา และ ส่วนบรรดาผู้ที่จะบวชก็ถือว่าเป็นโอกาสที่ดีมากเพราะบางคนที่ขัดสนเงินทอง ก็รอวันนี้กัน บ้างก็บวชแก้บนไปในตัว  ตอนแรกเจ้าของบล็อกก็ลังเลเพราะอาการปวดหลังยังไม่หายเลย คิดไปคิดมา ตกลงพี่ว่างน้อง (เรารู้จุดมุ่งหมายของตัวเองแล้วล่ะ)   เอาละซิ แต่ฝีมือการถ่ายภาพของเรามันก็สเน็คๆ ฟิชๆ  เคยถ่ายแต่ในสตูดิโอหรือไม่ก็งานแต่ง บวชเดียว แบบหมู่ไม่เคยถ่าย  ความวิตกกังวลเริ่มก่อต่อ  จะถ่ายออกมาดีมั้ยนะ งานหินนะเนี่ย ยิ่งเป็นบวชหมู่ด้วยคงชุลมุนน่าดู  ถ้าอย่างนั้นเราต้องถ่ายแบบ ใครอยู่หน้ากล้องก็ถ่าย ใครอยู่หลังก็ไม่ค่อยมีภาพละกัน ( แหมคนถ่ายภาพก็ตัวเตี๊ย ) แต่จะพยามเต็มที่

ตะเกียงกระป๋องเงาะของเรา

สิ่งที่ตั้งใจทำในวันพ่อตั้งแต่ปีที่แล้วก็คือตะเกียงจากกระป๋อง ปกติบ้านเราจะทำกันทุกปีอยู่แล้วทำไฟหน้าบ้านปีนี้เจ้าของบล็อกมีบ้านเป็นของตัวเองแล้วจึงอยากทำอะไรๆเพื่อความสุขทางใจ ก็เลยได้ไอเดียนี้แต่ไม่ค่อยจะประสบความสำเร็จซักเท่าไรเพราะไม่ค่อยสวยดังตั้งใจ  เมื่อวันก่อนเจาะไปได้สามกระป๋องเองก็ต้องไปถ่ายภาพงานบวชพระจึงพักไว้  พอเสร็จสิ้นภาระกิจบังเอิญผู้ช่วย(แฟน)มาแล้วจึงให้ซื้อสีเปย์สีขาวมาเอาสว่านมาด้วยเราใช้ตะปูเจาะมันบุบบี้ไปหมด สะสมมาได้สิบสามใบ  พอดีเลยเจาะรูเป็นตัวอักษร  we love the king  ไชโย จะได้ถ่ายรูปออกมาสวยๆด้วย พอกลางคืนก็จุดเทียนหอมใส่เข้าไป

เตรียมกล้อง อ้าวพี่ชายยืมรถไปธุระขาตั้งกล้องอยู่บนรถ( รถเก๋งเก่าคันเก่งของเราเอง ) จบเลย  แล้วเมื่อไรจะกลับเนี่ยเสียงผู้ช่วยก็ตะโกน...ทรงพระเจริญ...ทรงพระเจริญ..เขาเป็นของเขาอย่างนี้ทุกปี...เรานับถือคนที่ไปรอรับเสด็จจริงๆเลยเห็นความตั้งใจของเขาแล้วรู้สึกได้ถึงความรักความเคารพต่อพระมหากษัตย์เป็นอย่างยิ่ง

แต่ประมาณสองทุ่มพี่ก็มา(พร้อมกับทำที่เปิดประตูรถหักด้วยเซ็งเลยเราอุสาห์ถนอมไว้ตั้งนานเจอพี่ชายขับวันเดียว) ขนาดตอนยังไม่หักยังเปิดยากเลยบอกให้ระวังๆแบบนี้เวลาจะเปิดประตูก็ต้องเปิดกระจกเปิดข้างนอกเอาเสียเงินอีกแล้วเรา

ได้ขาตั้งกล้องแล้วการถ่ายภาพออกมาก็ไม่ค่อยสวยเท่าไร คงต้องฝึกปรืออีก แต่ก็ตั้งใจทำอีกเช่นเคยคิดไว้ตั้งแต่ปีที่แล้วนะเนี่ยเอ้ยย

ต่อ...ส่วนเรายังไม่มีโอกาสได้ไปอีกเคยไปตอนเด็กๆไปเที่ยวท้องสนามหลวงแต่ไม่เห็นพ่อหลวงของเรา

  แต่ทุกครั้งที่ร้องเพลงสรรเสริญพระบารมีพวกเราจะขนลุกซู่น้ำตาไหลออกมาด้วยความปิติยินดีหน้าทีวีที่บ้านของเรา(ขนาดตอนกำลังเขียนบล็อกข้อความนี้ยังขนลุกเลยคนที่เป็นเหมือนกันจะรู้ดี)

 

  ยังจำได้ดีเมื่อตอนเด็กๆ บ้านเราจะใช้ขวกกระทิงแดงใส่ผ้าห่มเก่าทำไส้ใส่น้ำมันก๊าสตัดไม้ลวกมาทำเป็นขา      พวกเราจะตื่นเต้นมากเมื่อถึงวันที่ห้าธันวาคม เพราะเราจะสนุกสนานกับไฟตามท้องถนนที่ชาวบ้านทำหน้าบ้านตัวเองจนไปจบกับอีกบ้านหนึ่งต่อๆกันไปเสียงพุดังไปทั่วสลับกันไปในแต่ละหมู่บ้าน...แต่เมื่อเวลาผ่านไป สิ่งที่คุ้นเคยก็กลับเปลี่ยนแปลงเมื่อไม่นานมานี้.

สิ่งที่ตั้งใจไว้ในวันพ่อ

จะวันพ่อแล้วคิดไว้ตั้งแต่ปีที่แล้วว่าปีนี้จะทำตะเกียงเทียนประดับหน้าบ้าน จากกระป๋องเงาะ
เดือนที่แล้วซื้อเกาะกระป๋องกินบ่อยที่สุดดดเพื่อให้ได้กระป๋องมาทำตะเีกียง จุดหน้าบ้านในวันที่ห้าธันวา
นับกระป๋องดูมีทั้งหมด   14 .ใบ     เดีบวค่อยมาอัพเดทใหม่

เข้าใจแล้วนะ

ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะขายของออนไลน์ของเรา  โอกาสที่คนจะซื้อน้อยมาก เราขายตามตลาดนัดมีลุ้นกว่าอีกมั่ง  ลองโพลต์ภาพมาเป็นเดือนแหละแม้แต่คนเข้ามาดูยังไม่มีเลย  ขนาดมีเฟสบุ๊คด้วยยังเงียบฉี่เลย ที่ว่าง่ายง่ายในแง่ของอิสระในการขายมากกว่า ใครใคร่ขายอะไรก็ขายไปหรือต้องมีกำลังโปรโมทเว็บ  เราไม่ได้ท้อนะแต่รู้สึกได้ว่ามันหินไม่มีอะไรได้มาง่ายๆจริงๆนะเนี่ย   สำหรับคนที่เก่งการตลาดเก่งเทคโนโลยีก็โชคดี  ถ้าเป็นตาสีตาสา คงไม่รอด  อย่างเราดันอยากทำดูบ้างเหนื่อยนะที่ต้องทำอะไรคนเดียวทุกสิ่งอย่าง แม้แต่กระบวนการคิด  เอานะ ขำขำ จะบ่นไปทำไม   บ้างคนทำกันนานกว่าเราอีกยังขายไม่ได้เลย บ้างคนก็ล้มเลิกไปก็เยอะ  มันเป็นเรื่องธรรมชาติ  

ก็รอไปก่อนเดียวมีออเดอร์มาจริงแล้วจะทำยังไง    กว่าจะทำได้แต่ละชิ้น ปวดหลังมากมาย ถ้าเป็นอย่างนั้นเราก็ต้องเลิกเย็บผ้าแน่แน่โดนว่าอีกเรา  (โสม...น้ำน่าเป็นงัยละคนไม่ชอบอยู่เฉยงานเข้า )